بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

فهرست سوالاتی که در تدبر اولیه به ذهن رسیده است:

1)      "حرف باء" چه نوع حرفی است؟

2)      اسم به چه معنا است ؟

3)      بین اسم و صفت چه تفاوتی وجود دارد با توجه به اینکه در مورد خداوند صحبت می کنیم؟

4)      متعلَّق(کلمه ای که معنای حرف جر و مجرور با آن مشخص می شود) "باسم" چیست؟

5)      الله به چه معناست و اشتقاق آن چیست؟

6)      ویژگیهای لفظ الله چیست؟

7)      فرق الله با دیگر اسماء و صفات الهی چیست؟

8)      چرا اینجا لفظ الله آمده و دیگر اسامی و صفات الهی نیامده است؟

9)      چرا نگفته است "بصفة الله"؟

10)  معنای "الرحمن الرحیم" چیست"؟(رحمت به چه معناست؟)

11)  فرق رحمت الهی با رحمت انسانی چیست؟

12)  چرا با اینکه ریشه رحمن و رحیم یک چیز است هر دو در اینجا ذکر شده است؟

13)  چرا بعد از الله به رحمت خداوند اشاره شده است؟

14)  چرا رحمن مقدم بر رحیم است؟

15)  چه نیازی به واژه اسم هست و چرا نفرمود بالله؟

16)  چرا باید اعمالمان را با یاد و نام خداوند شروع کنیم؟

17)  فلسفه تکرار بسم الله در آغاز تمامی سوره ها چیست و فرق آنها با هم چیست؟

 س:"باء" چه نوع حرفی است؟

پ: حرف جر که کلمه بعد از خود را مجرور کرده و برای اینکه معنای مجموع جارّ و مجرور کامل شود، نیاز به متعلَّق دارد یعنی لفظی که جرف جرّ به آن برگردد و در آن معنا پیدا کند.

س:اسم یعنی چه ؟با صفت چه تفاوتی دارد؟

پ:

·         اسم لفظی است که حاکی از مسمّای( چیزی که اسم برای آن گذاشته می شود) خود باشد. کارِ اسماء، حکایت از اشخاص است بدون آنکه بیانگر واقعیت آن چهره خارجی باشد بر خلاف صفت که علاوه بر حکایت از ذات، بیانگر ویژگیهای ذات هم هست.

·         اسم در اصطلاح اهل معرفت، بمعنای خود ذاتِ با تعیّنِ خاص است یعنی ذاتی که صفتی از صفات یا همه صفاتِ او مدِّ نظر باشد ولذا در چنین تعریفی، اسم، خودِ وجودِ خارجی است و عینی است نه از مقوله لفظ و لفظِ دالِّ بر آن را اسم الاسم می گویند.(1)